جهانگیر تسلی لرستانیتَسَلّی، تخلص چند شاعر پارسی زبان ایران و هند در سده‌های ۱۱-۱۳ق/۱۷-۱۹م است. جهانگیر تسلی لرستانی یکی از شعرایی است که به تسلی تخلص یافته است. ۱ - معرفی اجمالیجهانگیر تسلی لرستانی، از شاعران دورۀ شاه عباس صفوی و فرزند شاه وردی‌خان حاکم لرستان بود که به دست همین شاه کشته شد. تسلی پس از قتل پدرش راهی شهرهای مختلف شد، تا سرانجام در کازرون به خدمت شیخ ابوالقاسم کازرونی رسید و دو سال نزد وی به کسب دانش پرداخت. پس از آن راهی شیراز شد و از آن‌جا به هند رفت و در ۱۰۲۵ق/۱۶۱۶م، در ۱۹ سالگی به دربار عبدالرحیم‌خان خانان راه یافت و او را مدح گفت. تخلص او، نخست «حفظی» بود، ولی بعدها عبدالباقی نهاوندی صاحب کتاب مآثر الآثار، تخلص «تسلی» را برای او برگزید. از سروده‌های او نمونه‌ای در دست نیست. [۱]
نهاوندی، عبدالباقی، مآثر رحیمی، ج۳، ص۱۵۲۵-۱۵۲۶، کلکته، ۱۹۲۴م.
[۲]
گلچین معانی، احمد، کاروان هند، ج۱، ص۲۱۹-۲۲۰، مشهد، ۱۳۶۹ش.
۲ - فهرست منابع(۱) گلچین، معانی احمد، کاروان هند، مشهد، ۱۳۶۹ش. (۲) نهاوندی، عبدالباقی، مآثر رحیمی، کلکته، ۱۹۲۴م. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تسلی»، شماره۵۹۲۹. رده‌های این صفحه : تسلی (شاعران) | شعرای ایران قرن 11 (قمری)
|